18 Μαρ 2024

Μία σημαντική διεθνής πρωτοβουλία για τη διάσωση του ιστορικού τοπίου της Σερίφου


Μία σημαντική διεθνής πρωτοβουλία για τη διάσωση του ιστορικού τοπίου
της Σερίφου
Στς 15 Μαρτίου 2024 κατετέθη πρόταση από διεπιστημονική ομάδα,
προκειμένου να περιληφθεί η Σέριφος, ειδικότερα η περιοχή του Μεγάλου
Λιβαδιού και του Κουταλά, στο World Monuments Watch (WMW) 2025 ως
μνημειακό τοπίο σε κίνδυνο. Η ζώνη αυτή περιλαμβάνει τουλάχιστον εννέα
σημεία με προϊστορικές και κλασσικές αρχαιότητες και εικοσιτρία νεότερα
μεταλλευτικά μνημεία με κτίρια, σκάλες και σημεία φόρτωσης, στοές και
γραμμές μεταφοράς ορυκτών.
Αυτός ο πλούτος βρίσκεται στους όρμους του Μεγάλου Λιβαδιού, του
Κουταλά, στα γύρω ακρωτήρια και λόφους. Καταλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη
των 1.000 στρεμμάτων όπου συγκεντρώνονται αρχαιολογικά τεκμήρια πολλών
αιώνων μεταλλευτικής δραστηριότητας, η οποία κορυφώθηκε το τελευταίο
ήμισυ του 19ου και το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Το αρχαιολογικό τοπίο
συνδυασμένο με το φυσικό κυκλαδίτικο αγροτικό τοπίο συγκροτούν ένα
μοναδικό σύνολο, κεφάλαιο της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας.
Η πρωτοβουλία επισημαίνει ότι η νοτιοδυτική Σέριφος αποτελεί ένα από τα
πλέον σημαντικά μνημειακά τοπία του Αιγαίου το οποίο χρήζει άμεσης
προστασίας. Βασικές αιτίες είναι η ανεξέλεγκτη δόμηση τουριστικών
εγκαταστάσεων, οι καταστροφές λόγω φυσικής φθοράς, η έλλειψη συντήρησης
των μνημείων λόγω της ανυπαρξίας έργων αποκαταστάσεων και
χρηματοδοτήσεων, όπως και το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο.
Το WMW (Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Μνημείων) είναι ένα διεθνές πρόγραμμα
που συνδέει τη διατήρηση της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς με την
παγκόσμια ευαισθητοποίηση και δράση. Κάθε δύο χρόνια, συγκεντρώνει
υποστήριξη σε μέρη που έχουν ανάγκη και στους ανθρώπους που τα
φροντίζουν, προβάλλοντας νέες προκλήσεις και τις κοινότητες παγκοσμίως
που αξιοποιούν την κληρονομιά για να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα ζητήματα
της εποχής μας. Το Παρατηρητήριο του 2025 θα περιλάβει 25 μέρη από όλο
τον κόσμο, καθένα από τα οποία θα αφορά μια επείγουσα τοπική ιστορία με
παγκόσμια σημασία. Μέσω αυτής της πρωτοβουλίας, το Παγκόσμιο Ταμείο
Μνημείων (WMF), ένας από τους κορυφαίους ανεξάρτητους διεθνείς
οργανισμούς για τα μνημεία, συνεργάζεται και ενισχύει τις τοπικές
κοινωνίες και τις προσπάθειες για την ανάδειξη των τόπων τους. Έχει δε
περιλάβει στις δράσεις του, από το 1965, περισσότερους από 700
αρχαιολογικούς τόπους σε 112 χώρες.
Η πρωτοβουλία και η κατάθεση του φακέλου στο WMW 2025 υποστηρίχθηκε από
το Εργαστήριο Τοπικής και Νησιωτικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου
Αιγαίου, το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του Εθνικού Μετσοβίου
Πολυτεχνείου, το Ελληνικό Τμήμα TICCIH (Διεθνής Επιτροπή για τη
Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς) και τον Σύλλογο Μεγάλου Λιβαδιού
Σερίφου.
Πηγή : 

Σύλλογος Μεγάλου Λιβαδίου Σερίφου


to synoro blog

Γιατί οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων παραμένουν και φέτος στα ύψη


Οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων παραμένουν και φέτος στα ύψη παρότι τα καύσιμα έχουν υποχωρήσει στους περισσότερους τύπους που χρησιμοποιούν τόσο τα ταχύπλοα όσο και τα συμβατικά πλοία. Αυτό προκύπτει από τους τιμοκαταλόγους που έχουν εκδώσει οι ακτοπλοϊκές εταιρείες και αφορούν την τρέχουσα χρονιά, φέρνοντας στη μνήμη την περυσινή σεζόν, που χρειάστηκε παρέμβαση από την κυβέρνηση για να ρίξουν λίγο τις τιμές οι ακτοπλόοι και που τώρα τις επαναφέρουν.

Το πρόβλημα με την ακρίβεια είναι εντονότερο και αγγίζει τα όρια του παραλόγου στα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια κι αυτό διότι κοστίζει πολύ περισσότερο να πας από ένα Κυκλαδίτικο νησί σε άλλο που οι αποστάσεις είναι κοντινές, από το να πας απευθείας από τον… Πειραιά!

Όσο μειώνεται η απόσταση αυξάνει η τιμή του εισιτηρίου, με κορυφαίο παράδειγμα τη διαδρομή Μήλος – Μύκονος ή Μήλος – Κουφονήσι, η οποία εξυπηρετείται μόνο με ταχύπλοο και ο ναύλος για 68 ναυτικά μίλια είναι 108 ευρώ. Δηλαδή μια 4μελής οικογένεια θα χρειαστεί να δώσει 432 ευρώ για να πάει και άλλα τόσα να επιστρέψει, σύνολο 864 ευρώ!Η τιμολογιακή πολιτική των εταιρειών στοχεύει στους ξένους τουρίστες που πάνε από νησί σε νησί για να δουν όσα περισσότερα μέρη μπορούν στη διάρκεια των διακοπών τους, όμως η μπάλα παίρνει και τους Έλληνες.

Όπως επισημαίνουν στο «ΘΕΜΑ» ταξιδιωτικοί πράκτορες, είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός ξένων τουριστών οι οποίοι πάνε από την πατρίδα τους κατευθείαν στα κυκλαδίτικα νησιά που έχουν αεροδρόμιο όπως η Πάρος, η Μύκονος και η Σαντορίνη και από εκεί επιλέγουν να πάνε στα γύρω νησιά είτε για εκδρομή είτε για να μείνουν 2-3 ημέρες.

Οικονομικά στελέχη ακτοπλοϊκών εταιρειών επισημαίνουν στο «ΘΕΜΑ»:

«Οι τιμές των ναύλων σε σχέση με το 2023 δεν έχουν αλλάξει εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις. Αν εξετάσουμε όμως το ναυλολόγιο των εταιρειών σε όλο τον χάρτη της ακτοπλοΐας θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει τεράστια απόκλιση στις τιμές ανά μίλι μεταξύ των μεγάλων νησιών και των νησιών των Κυκλάδων, με αποκορύφωμα τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια».«Για τον Αύγουστο στη γραμμή Πειραιάς – Ηράκλειο η τιμή ανά επιβάτη στο κατάστρωμα κυμαίνεται από 37 έως 42 ευρώ με συμβατικά πλοία για απόσταση 173 ναυτικών μιλίων, ενώ στη γραμμή Πειραιάς – Πάρος η τιμή ανά επιβάτη κυμαίνεται στα 55 ευρώ για απόσταση 96 ναυτικών μιλίων. Για σχεδόν διπλάσια απόσταση από τον Πειραιά στο Ηράκλειο η τιμή όχι απλώς είναι ίδια με το Πειραιάς – Πάρος όπου η απόσταση είναι σχεδόν η μισή, αλλά είναι και μειωμένη περίπου κατά 33% για πλοία ίδιας ακριβώς κατηγορίας. Ιδια ακριβώς περίεργη κατάσταση με τις τιμές και την απόσταση που καλύπτουν τα πλοία της γραμμής επικρατεί και στα δρομολόγια μεταξύ των νησιών των Κυκλάδων, δηλαδή:

Για τη γραμμή Πειραιάς – Σαντορίνη το καλοκαίρι η τιμή ανά επιβάτη στο κατάστρωμα κυμαίνεται στα 49-63 ευρώ με συμβατικό πλοίο και στα 76-90 ευρώ σε αριθμημένη θέση με ταχύπλοο για απόσταση 134 ναυτικών μιλίων.

■ Το δρομολόγιο Μύκονος – Σαντορίνη εξυπηρετείται μόνο με ταχύπλοα και με τιμές ίδιες ακριβώς όπως από Πειραιά, στα 76-90 ευρώ, για απόσταση 67 ναυτικών μιλίων, που είναι η μισή από την απόσταση Πειραιάς – Σαντορίνη.

■ Ακόμα πιο ακραίο παράδειγμα είναι η διαδρομή Μήλος – Μύκονος ή Μήλος – Κουφονήσι, η οποία εξυπηρετείται μόνο με ταχύπλοο και ο ναύλος για 68 ναυτικά μίλια είναι 108 ευρώ».

Όπως σχολιάζουν τα στελέχη με τα οποία επικοινώνησε το «ΘΕΜΑ», «τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι δεν υπάρχει μηχανισμός για τον υπολογισμό του ναύλου ανά μίλι, αλλά οι εταιρείες όπου υπάρχει ανταγωνισμός διατηρούν τις τιμές τους σε λογικά επίπεδα, με τις τιμές των ταχυπλόων να έχουν απόκλιση, λόγω του συντομότερου χρόνου ταξιδιού και του μεγαλύτερου λειτουργικού κόστους κατά 20%-30%, προς τα πάνω. Στα δρομολόγια όμως όπου δεν υπάρχουν συμβατικά πλοία ή στα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια οι τιμές διαμορφώνονται σε παράλογα υψηλά επίπεδα, προφανώς γιατί απευθύνονται στον ξένο τουρίστα, ο οποίος θεωρητικά μπορεί να πληρώσει, αλλά το μήνυμα που εκπέμπεται προς την παγκόσμια τουριστική αγορά είναι ότι οι Κυκλάδες είναι πανάκριβος προορισμός».Για το συγκεκριμένο θέμα οικονομικός αναλυτής με βαθιά γνώση στα της ακτοπλοΐας ανέφερε στο «ΘΕΜΑ»: «Αν ήμουν κυβέρνηση, θα έβαζα τις εταιρείες να βγάλουν πρόγραμμα με βάση μιλιομετρικές αποστάσεις και θα μείωνα άμεσα όλες τις υπέρ τρίτων κρατήσεις. Και σε όλα τα έκτακτα δρομολόγια θα έλεγα στους ακτοπλόους να κάνουν μείωση 15% οριζόντια στον ναύλο επιβατών στην οικονομική θέση και 20% στα οχήματα».

Όσον αφορά τις τιμές, στελέχη ακτοπλοϊκών εταιρειών δηλώνουν: «Εξετάζοντας αντικειμενικά το θέμα, τα εισιτήρια είναι δυσβάσταχτα για το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα. Κι αν καταφέρει να τα δώσει, δεν θα τα δώσει για ένα τριήμερο, αλλά μονάχα όταν πάει να καθίσει αρκετές ημέρες. Κοινώς, τα πέρα-δώθε τα Σαββατοκύριακα και τα τριημεράκια στα νησιά έχουν κοπεί. Για την Κω, τη Ρόδο και τη Μύκονο δουλεύει πολύ το αεροπλάνο. Ακόμη και όσοι έχουν αυτοκίνητο το στέλνουν ασυνόδευτο με το πλοίο και αυτοί πάνε με το αεροπλάνο».

Όπως επισημαίνουν ακτοπλοϊκοί κύκλοι, τα εισιτήρια παραμένουν ακριβά αλλά όχι ακριβότερα από πέρυσι, με την τιμή του πετρελαίου να έχει ανέβει κατά μέσο όρο σε ποσοστό περίπου 10%. Πάγια θέση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) είναι η μείωση του ΦΠΑ στα Ι.Χ. από 24% σε 13%. Επίσης, οι επιχειρήσεις ζητούν να διατηρηθεί ο μειωμένος ΦΠΑ για τους επιβάτες, που είναι στο 13%.

Το μέτρο ήταν προσωρινό με ισχύ για δύο χρόνια λόγω της πανδημίας. Λήγει όμως τον φετινό Ιούνιο και οι ακτοπλόοι ζητούν παράταση ισχύος. Στο ερώτημα αν υπάρχει ενδεχόμενο να αυξηθούν οι τιμές μέσα στη σεζόν κύκλοι της ακτοπλοΐας απαντούν: «Οι τιμές είναι μεν ακριβές, αλλά παραμένουν σταθερές. Αν δεν υπάρξει μία ακόμη άσχημη γεωπολιτική εξέλιξη και οι τιμές των καυσίμου δεν φύγουν προς τα πάνω, δεν θα αυξηθούν οι τιμές των εισιτηρίων». Προβληματισμό δημιουργεί και το γεγονός ότι το Πάσχα και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος πέφτουν αργά φέτος:«Το γεγονός αυτό θα φέρει αναστάτωση στο πώς θα κινηθεί ο κόσμος. Με το Πάσχα να πέφτει Μάιο, η φετινή χειμερινή περίοδος για την ακτοπλοΐα είναι πιο μεγάλη. Θα ήταν αλλιώς αν έπεφτε Απρίλιο. Επίσης, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος πέφτει τέλη Ιουνίου, ουσιαστικά δηλαδή μέσα στις καλοκαιρινές διακοπές».

Σχετικά με τις τιμές των εισιτηρίων, τον περασμένο Οκτώβριο ο υπουργός Ναυτιλίας Χρήστος Στυλιανίδης σε συνάντηση που είχε με το προεδρείο του ΣΕΕΝ πρότεινε τη δημιουργία παρατηρητηρίου τιμών. Οι ακτοπλόοι δεν εξέφρασαν κάποια αντίρρηση, όμως εμμέσως πλην σαφώς προσπάθησαν να παρακάμψουν το θέμα ενημερώνοντας τον υπουργό ότι το υπουργείο έχει κάθε ημέρα όλα τα απαραίτητα στοιχεία ανά πλοίο τα οποία συγκεντρώνει κάθε Λιμεναρχείο. Η ανάγκη όμως για ένα παρατηρητήριο είναι πρόδηλη, αφού υποστηρίζεται και από τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών η οποία συμπλήρωσε μια εικοσαετία μετάβασης.

Στο πλαίσιο αυτό, στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, υπό την ομπρέλα του προγράμματος «ENIRISST+» δημιούργησαν παρατηρητήριο ακτοπλοΐας. Η εφαρμογή μέσω της οποίας λειτουργεί το παρατηρητήριο ονομάζεται ferrywatchers (ferrywatchers.aegean.gr) και στόχο έχει τη συγκέντρωση δεδομένων.

Ο χρήστης εισάγει δεδομένα όπως το δρομολόγιο που πραγματοποίησε, την εταιρεία που ανήκει το πλοίο, τη χρονολογία του ταξιδιού, την ώρα αναχώρησης, τον τύπο του πλοίου (ταχύπλοο ή συμβατικό), την κατηγορία του εισιτηρίου, αν είχε όχημα, την τιμή του εισιτηρίου, τον βαθμό ικανοποίησης από τη συχνότητα των δρομολογίων της συγκεκριμένης ακτοπλοϊκής σύνδεσης, τη συνέπεια στις αφίξεις/αναχωρήσεις, τη διάρκεια του ταξιδιού σε σχέση με την απόσταση και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών από τα πληρώματα. Επίσης, δημιουργείται και ιστορικό με τις τιμές των εισιτηρίων.

Οι τιμές των καυσίμων το 2023 και το 2024

Το κόστος των καυσίμων για το 2024, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα είναι σταθερό και σε κάποιες περιπτώσεις και μειωμένο σε σύγκριση με το 2023.

Τα συμβατικά πλοία καίνε δύο ειδών καύσιμα: Τα αποθειωμένα με μόλις 0,5% σε περιεκτικότητα θείου και εκείνα με περιεκτικότητα 3,5% σε θείο, τα λεγόμενα παλαιού τύπου.

α. Τα πρώτα, με 0,5% σε περιεκτικότητα θείου, τα καίνε τα πλοία στα οποία δεν έχουν τοποθετηθεί scrubbers-καταλύτες. Το 2023 η μέση τιμή τους ήταν στα 508 ευρώ ο τόνος.

Για το 2024 οι προβλέψεις κάνουν λόγο για 517 ευρώ ο τόνος, ήτοι αύξηση 1,7%.β. Τα συμβατικά πλοία στα οποία έχουν τοποθετηθεί scrubbers καίνε τα καύσιμα με περιεκτικότητα 3,5% σε θείο. Η μέση τιμή ανά τόνο το 2023 ήταν στα 412 ευρώ.

Οι προβλέψεις για το 2024 κυμαίνονται στα 405 ευρώ ο τόνος, μείωση 1,7%.

Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία των εταιρειών, από την αρχή του 2024 έως και σήμερα, τα καύσιμα αγοράζονται στην τιμή των 415 ευρώ ο τόνος.

Σε ό,τι αφορά τα ταχύπλοα, αυτά καταναλώνουν καύσιμα με περιεκτικότητα θείου μόλις 0,1%, που είναι πιο ακριβά και πιο καθαρά και φιλικά προς το περιβάλλον. Τα καύσιμα που κατανάλωσαν το 2023 κόστιζαν κατά μέσο όρο 750 ευρώ ο τόνος.

Για το 2024 δεν υπάρχει εικόνα, αφού ξεκινούν δρομολόγια από τον Μάιο. Οι προβλέψεις κάνουν λόγο για 710 ευρώ, άρα αναμένεται μείωση 5,3% στον τόνο

Πηγή : https://milosvoice.gr/

to synoro blog

17 Μαρ 2024

Δ. Λιανός: Με πυξίδα τη νησιωτικότητα προτείνεται νέο διοικητικό μοντέλο στην υγεία


Δ. Λιανός: Με πυξίδα τη νησιωτικότητα προτείνεται νέο διοικητικό μοντέλο στην υγεία 

Παραγωγική ήταν η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη 13/3, στον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, που αφορούσε τη βελτίωση των δομών υγείας στα νησιά που ανήκουν στον Δήμο, με πρωτοβουλία του Δημάρχου κ. Δημήτρη Λιανού.

Αφορμή για την ανοιχτή συνάντηση με φορείς της υγείας, στάθηκε η επικείμενη επίσκεψη του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη στις Κυκλάδες και τη Σύρο.

Παρουσία του κ. Λιανού, Αντιδημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων, της Αναπληρώτριας Διοικήτριας του Νοσοκομείου Νάξου Καλλίτσας Φραγκίσκου, του Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας Βασίλη Ραπτάκη, γιατρών του νοσοκομείου, αλλά και άλλων στελεχών που κατέχουν καίριες θέσεις στον τομέα της υγείας, η τρίωρη συζήτηση στη συνάντηση, είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, ενώ παρεμβάσεις έκαναν οι οι Μιχάλης Καπίρης, Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Νάξου, ο Σταμάτης Καπίρης ταξιδιωτικός πράκτορας και ο πρόεδρος του Ιδρύματος Στήριξης Λάζαρος Θεόφιλος.

Από τις Μικρές Κυκλάδες τοποθετήθηκαν οι Αντώνης Κωβαίος (Κουφονήσι), Νικόλαος Νομικός (Σχοινούσα) και Δημήτριος Πράσινος (Δονούσα).

Στη συνάντηση αυτή παρουσιάστηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται καθημερινά στον κλάδο της υγείας, οι δυσκολίες και οι προβληματισμοί των ιατρών και λοιπού προσωπικού, όσον αφορά το νοσοκομείου Νάξου.

Με αφορμή λοιπόν αυτή την παραγωγική κουβέντα, όπως αυτή την Τετάρτης στο Δημαρχιακό μέγαρο, ο Δημήτρης Λιανός πρότεινε ένα νέο διοικητικό μοντέλο στην υγεία, τουλάχιστον όσον αφορά τα πολύπαθα νησιά του Αιγαίου, που πολλές φορές βρίσκονται εκτεθειμένα, σε σχέση με τους κατοίκους της Πρωτεύουσας και των μεγάλων πόλεων, που έχουν άμεση πρόσβαση σε κεντρικά νοσοκομεία.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Λιανός, αυτό το νέο μοντέλο, θα στηρίζεται σε μία ΔΥΠΕ, που θα έχει υπό την επίβλεψή της, αποκλειστικά και μόνο τα νησιά του Αιγαίου. Να δοθεί αποκλειστική έμφαση στη νησιωτικότητα και στην επίλυση των προβλημάτων αυτής.

Παράλληλα ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων αναφέρθηκε στο γεγονός πως το νοσοκομείο Νάξου πρέπει να είναι αυτοτελές, ενώ τόνισε την ιδιαίτερη σημασία να δημιουργηθεί ένα κέντρο υγείας στο Φιλώτι.

Τέλος, στο νέο αυτό διοικητικό μοντέλο, να δοθούν ακόμα πιο ισχυρά -οικονομικά- κίνητρα σε ιατρούς και προσωπικό ΕΚΑΒ, για να υπάρξει στελέχωση τόσο του νοσοκομείου, όσο και των πολυιατρείων και να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο αναζήτησης πόρων, βάσει πάντα της νησιωτικότητας.

Πηγή : https://www.kykladiki.gr/

to synoro blog

Aegean Cuisine Cyclades Μία ακόμα εκπροσώπηση από τη Σέριφο απο το Οινοποιείο Χρυσολωρά - Chrysoloras Winery


Μία ακόμα εκπροσώπηση από τη Σέριφο, αυτή τη φορά σε κρασί, αφού ο Χρήστος Χρυσολωράς έχει καταφέρει να φτιάξει ένα μοντέρνο οινοποιείο σε μια απόκρημνη πλαγιά
στα βόρεια του νησιού. Δύο του κρασιά, το λευκό Αηδάνι Ασύρτικο και το ροζέ Ξηρό Χωριό εμπλουτίζουν τη λίστα των προϊόντων του Aegean Cuisine.
Πηγή : 

Aegean Cuisine Cyclades


to synoro blog

Προχωράμε στην απόκτηση 7 Canadair τελευταίας γενιάς


Το 1974 η χώρα μας μέσω της Πολεμικής Αεροπορίας απέκτησε 9 Canadair CL 215. Μισό αιώνα μετά, 50 χρόνια μετά, προχωρούμε στην απόκτηση της τελευταίας γενιάς των Canadair 515 CL σε μία συμφωνία πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών – μελών, με την καναδική κυβέρνηση και την εταιρεία που πλέον τα κατασκευάζει».

Με αυτή την αναφορά άνοιξε την ομιλία του ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας, στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής της Βουλής σχετικά με το Σχέδιο Νόμου «Έγκριση Σχεδίου Σύμβασης για την προμήθεια αεροσκαφών τύπου DHC-515».

Πρόκειται για 7 Canadair CL-515: Πέντε αμφίβια μεσαίου τύπου πυροσβεστικά αεροσκάφη με χωρητικότητα σε νερό περί τους 6 τόνους, τα οποία θα πληρωθούν μέσω ΕΣΠΑ και ευρωπαϊκών προγραμμάτων της επόμενης περιόδου. Και άλλα 2 όμοια αεροσκάφη που η Ελλάδα θα προμηθευτεί μέσω του προγράμματος RescEU. Το πρόγραμμα  αυτό προβλέπει την αγορά  συνολικά 12 Canadair τα οποία θα διατεθούν (ανά 2) σε 6 κράτη – μέλη (Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Κροατία).

Όπως επισήμανε ο υπουργός, μεσούσης της κλιματικής κρίσης και με πολύ σημαντικά όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προστασία της ανθρώπινης ζωής, των περιουσιών των πολιτών, αλλά και του φυσικού κάλλους της χώρας και της οικολογίας, η συμφωνία αυτή για την προμήθεια αεροσκαφών είναι καθοριστικής σημασίας.

«Για πάρα πολλά χρόνια, ειδικά τα χρόνια των περιοριστικών δημοσιονομικών πολιτικών και της οικονομικής κρίσης στη χώρα, οι εξοπλιστικές προμήθειες, είτε στις Ένοπλες Δυνάμεις, είτε στα Σώματα Ασφαλείας και άρα και στην Πολιτική Προστασία και στο Πυροσβεστικό Σώμα ήταν πολύ δύσκολες και περιορίζονταν σε αυτές των αναγκαίων μέσων τα οποία απαιτούνταν προκειμένου να μπορέσουμε να προστατεύσουμε την χώρα μας, καθώς πρόκειται για θέμα εσωτερικής ασφάλειας. Τα Canadair 215 και 415 είναι τα κύρια μέσα με τα οποία δίνουμε τις μάχες μας. Μάχες που δώσαμε πέρυσι και θα δώσουμε και φέτος για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών» ανέφερε ο κ. Κικίλιας.

Όπως συμπλήρωσε, η προμήθεια των 7 Canadair αποτελεί ένα τεράστιο πρόγραμμα, του οποίου οι παραδόσεις είναι ήδη συμφωνημένες με την άλλη πλευρά, ενώ τις εγγυήσεις όλου του προγράμματος τις δίνει η ίδια η καναδική κυβέρνηση για την κατασκευαστική εταιρεία. Οι παραδόσεις έχουν ως εξής:  Δύο αεροσκάφη θα παραδοθούν το 2027, ένα αεροσκάφος το 2028, ένα αεροσκάφος το 2029 και τρία αεροσκάφη το 2030.

Η συγκεκριμένη προμήθεια θα αφορά επίσης το αρχικό απόθεμα ανταλλακτικών των 7 αεροσκαφών, καθώς και τον αντίστοιχο εξοπλισμό υποστήριξης. Επιπλέον, όπως τόνισε ο κ. Κικίλιας, πέρα από τις παραγγελίες αυτές, η Ελλάδα βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την κατασκευάστρια εταιρεία, προκειμένου να αναλάβει πρόγραμμα κόστους 43 εκατομμυρίων ευρώ για την αναβάθμιση και των CL415 αεροσκαφών Canadair τα οποία έχει η χώρα. Αυτό αφορά μία από τις δράσεις του Προγράμματος ΑΙΓΙΣ και υλοποιείται μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Σημείωσε δε ότι τις επόμενες μέρες ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στον Καναδά και θα έχει την ευκαιρία – εφόσον κυρωθεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο επισήμως-  να υπογράψει το τελετουργικό της συμφωνίας αυτής.

«Η προμήθεια των Canadair είναι μια παρακαταθήκη για το Πυροσβεστικό Σώμα, για τη χώρα και για τις επόμενες γενιές, και έρχεται να προστεθεί σε ένα πολύ φιλόδοξο, πολύ-πολύ μεγάλο και σημαντικό πρόγραμμα, το Πρόγραμμα ΑΙΓΙΣ αξίας 2,1 δισ. ευρώ, το οποίο, με βάση τα χρονοδιαγράμματα τα οποία έχουμε βάλει και με τον τρόπο με τον οποίον προχωρούμε, μέχρι τα τέλη Μαρτίου-αρχές Απριλίου θα έχει δημοπρατηθεί στο σύνολό του», τόνισε ο υπουργός, εξηγώντας ότι από την αντιπυρική περίοδο του 2025 οι εξοπλιστικές προμήθειες του ΑΙΓΙΣ θα αρχίσουν να έρχονται στη χώρα.

«Μιλάμε για ελικόπτερα μεσαίου τύπου, για αμφίβια αεροσκάφη, για αεροσκάφη air surveillance, για drones, για sensors, για κάμερες infrared με λέιζερ και υπέρυθρα. Για πάνω από 1.000 πυροσβεστικά οχήματα, γιατί είναι τεράστιες οι ανάγκες στο Πυροσβεστικό Σώμα και κάποια από τα πυροσβεστικά οχήματα τα οποία έχουμε είναι πλέον τεσσάρων δεκαετιών και πίσω.

Για όλες τις νέες τεχνολογίες, προκειμένου η τεχνητή νοημοσύνη να μπορεί να κάνει πρόγνωση-πρόβλεψη και εκτίμηση κινδύνου.

Άρα, θα έχουμε περαιτέρω αναβάθμιση και υποστήριξη του engage και του 112 στο war room της Πολιτικής Προστασίας, προγράμματα εκπαίδευσης, ευαισθητοποίησης, ψηφιοποίησης. Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο για πρώτη φορά επενδύεται έτσι συνολικά οργανωμένα και δομημένα στην Πολιτική Προστασία, στο Πυροσβεστικό Σώμα και στο υπουργείο μας».

naftemporiki.gr

Πηγή : 

to synoro blog

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος


Μιχάλης ΓελασάκηςΠήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.Ηζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα πλοίο της άγονης (τι άθλια λέξη για τα νησιά μας!) και της γόνιμης γραμμής έχει δυσκολίες που μόνο αν έχεις ζήσει μπορείς να φανταστείς. Ενώ υπάρχει μια διαρκής κίνηση στη μικροπολιτεία του καραβιού, η εξειδίκευση, ο σαφής διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων και η επαναληψιμότητα δημιουργούν κανονικότητα και ρουτίνα που κάποιες φορές κάνει τα πράγματα να μοιάζουν βασανιστικά ακίνητα. 

Η αναχώρηση ήταν στις 7 το πρωί. Το λιμάνι σχεδόν έρημο. Καράβια αραγμένα με σβηστά φώτα και λιγοστοί –σε σχέση με ένα καλοκαιρινό δρομολόγιο– επιβάτες που μετριάζουν τη νύστα τους με έναν καφέ ή με την υπερένταση του ταξιδιού, μέχρι να βολευτούν σε μια θέση ή στην καμπίνα και να χαλαρώσουν για το ταξίδι. Ανάλογα με το πού θα κατέβει ο καθένας, πηγαίνει και σε άλλη μεριά του πλοίου, μήπως και βρει τους συντοπίτες του. Αλλού κάθονται συνήθως όσοι θα κατέβουν στη Σέριφο και αλλού όσοι πάνε στην Κύθνο ή στη Μήλο


Μέσα στα γραφεία, πάνω στη γέφυρα, κάτω στις μηχανές, στις καμπίνες του προσωπικού, στην κουζίνα και σε τόσες άλλες ήσυχες ή θορυβώδεις αθέατες γωνιές, όπου κρύβεται ένας άλλος κόσμος.Ο καιρός χειμωνιάτικος, βροχερός. Επιβάτες, φορτηγά και αυτοκίνητα τακτοποιούνται με τη γνωστή ρευστότητα της επιβίβασης. Ελάχιστοι είναι έξω κατά την αναχώρηση –παρότι χαράζει και το μεγάλο λιμάνι εκείνη την ώρα έχει κάτι που δεν θέλεις να χάσουν τα μάτια σου. Σχεδόν κανείς δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε όσους εργάζονται, εκτός αν θέλει να ζητήσει κάτι. Κάποιος που εργάζεται εδώ ακούει καθημερινά ξανά και ξανά σχεδόν τις ίδιες απορίες, αν δεν πέσει σε καμιά πιο «σκληρή» περίπτωση…


Οι επιβάτες έχουν ξυπνήσει από τα χαράματα και δεν έρχονται όλοι από την Αθήνα. Πιάνουν τη θέση που τους βολεύει, ανάλογα με τα γούστα τους, και κοιτάνε να προλάβουν το κυλικείο πριν πλακώσει κίνηση. Είναι κυρίως μόνιμοι κάτοικοι που επιστρέφουν από κάποια δουλειά στην ηπειρωτική Ελλάδα ή επαγγελματίες μεταφορών.  Το πλήρωμα είναι ήδη στο πόδι από τις 5 το πρωί ώστε να είναι έτοιμο για την υποδοχή του κόσμου και τις προετοιμασίες που απαιτούνται. Λίγο-πολύ αυτά που συμβαίνουν μπροστά από την μπουκαπόρτα του καραβιού, μέσα στο γκαράζ και στους χώρους υποδοχής τα έχουμε δει όλοι. Είναι οι γνώριμες εικόνες του απόπλου, μόνο που τον χειμώνα γίνονται όλα με χαμηλότερους ρυθμούς.


Εκείνα που δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε είναι όσα γίνονται στα ενδότερα. Μέσα στα γραφεία, πάνω στη γέφυρα, κάτω στις μηχανές, στις καμπίνες του προσωπικού, στην κουζίνα και σε τόσες άλλες ήσυχες ή θορυβώδεις αθέατες γωνιές, όπου κρύβεται ένας άλλος κόσμος. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να μπαίνει κάποιος άνθρωπος όποτε χρειάζεται μέσα στο φουγάρο ή ότι δεν κρατάει το τιμόνι ο καπετάνιος, αλλά ένας ναύτης;


Υπάρχουν πολλά στο βασίλειο των καραβιών που δεν μας έχουν κάνει ποτέ να αναρωτηθούμε, αλλά είναι η ζωή των ανθρώπων που τα βιώνουν.  Το πλοίο της Zante Ferries με το οποίο ταξιδέψαμε εκείνη τη μέρα είχε περίπου 50 άτομα πλήρωμα, που αυξάνεται τους καλοκαιρινούς μήνες. Αρκετοί από αυτούς δεν είναι από την Αθήνα και ένας βασικός παράγοντας για τον οποίο κάνουν αυτήν τη δουλειά είναι οι καλές οικονομικές απολαβές. Αυτή η δουλειά, όμως, δεν είναι για όλους και οι καλοί μισθοί κρύβουν από πίσω τους –όπως συχνά συμβαίνει– μεγάλες δυσκολίες, επικινδυνότητα και ευθύνη. 


 

Η συνέπεια είναι βασικό χαρακτηριστικό της ζωής των εργαζόμενων μέσα στο πλοίο. Υπάρχουν διαδικασίες και κανόνες που πρέπει να τηρούνται ευλαβικά για να κυλούν όλα ομαλά, όπως στο ταξίδι που κάναμε. Μπορεί τον χειμώνα να είναι τα πράγματα πιο ήρεμα ή πιο έρημα στον χώρο των επιβατών και στο γκαράζ, αλλά για τις διαδικασίες που πρέπει να γίνουν μέσα στη γέφυρα ή στο μηχανοστάσιο ή στην πλώρη και την πρύμνη δεν αλλάζει κάτι. Ίσα ίσα, ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος.


Ο καθένας μπορεί να φανταστεί ότι το ταξίδι δεν γίνεται πάντοτε με ευνοϊκές καιρικές συνθήκες. Επίσης, τα δρομολόγια που έχουν πολλούς προορισμούς είναι σαφώς δυσκολότερα από εκείνα όπως της Κρήτης που έχουν έναν, γιατί δεν υπάρχει καθόλου χρόνος χαλάρωσης. Κάθε 2-3 ώρες «πιάνουν» και από ένα διαφορετικό λιμάνι, με το καθένα από αυτά να έχεις τις δυσκολίες του. Εν προκειμένω, έλυσαν και έδεσαν άψογα το καράβι πάνω από 10 φορές σε ένα δρομολόγιο με μέτριας δυσκολίας καιρό.Κατά την άφιξη και τον απόπλου του καραβιού δεν είναι τόσο πρόβλημα το κύμα –μας εξηγεί ο καπετάνιος, κύριος Μιχάλης Λυγνός– όσο ο αέρας. Αυτός είναι που δυσκολεύει τα πράγματα και θέλει ιδιαίτερη προσοχή και εμπειρία. Όσους καπετάνιους έχω συναντήσει στη ζωή μου έχουν μια γαλήνη και μια υπομονή που δύσκολα συναντάς. Να φταίει η κουλτούρα του επαγγέλματος; Η διαρκής εικόνα της θάλασσας; Ποιος ξέρει… 


Στη γέφυρα υπάρχει ησυχία, άνεση χώρου και τρία, το πολύ τέσσερα άτομα. Η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική από οποιοδήποτε άλλο σημείο του καραβιού. Βλέπεις τα πάντα από ψηλά με άπλετο φυσικό φως και τον ανοιχτό ορίζοντα, με την πλώρη ως αιχμή της συναρπαστικής βόλτας στη θάλασσα. Έτσι το βλέπουμε εμείς που είμαστε περαστικοί και δεν θα είμαστε και αύριο και μεθαύριο εδώ. Αν δεν τον βλέπουν έστω και λίγο έτσι και όσοι βρίσκονται εδώ, πώς να αντέξουν τις αμέτρητες ώρες κοιτάζοντας τον ορίζοντα που διαρκώς πλησιάζει, αλλά δεν φτάνει ποτέ; 


Πώς να αντέξουν τις μέρες που βρίσκονται μακριά από τα σπίτια τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα;Σκέφτομαι ότι μάλλον οι τυχεροί ναυτικοί βρίσκουν μέσα τους την ισορροπία, δίνοντας χώρο και στη γοητεία που έχει η αίσθηση αλλά και οι εικόνες του ταξιδιού στη θάλασσα, αλλιώς είναι μια δουλειά που δύσκολα θα κάνει κάποιος για πολλά χρόνια… Είναι διαφορετική ακόμα και από εκείνη του οδηγού στο παλιό κίτρινο φορτηγάκι των ΕΛΤΑ που αποβιβάζεται σε κάθε λιμάνι για να παραδώσει την αλληλογραφία. Στην πλειοψηφία της πλέον δεν είναι αλληλογραφία, αλλά προϊόντα που έχουν αγοραστεί από το διαδίκτυο.


Σε αντίθεση με τη γέφυρα, κάτω στις μηχανές το σκηνικό είναι διαφορετικό. Φοβερή φασαρία, κανένα παράθυρο, χιλιάδες μικρά ή μεγαλύτερα μεταλλικά κομμάτια συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ένας από τους μηχανικούς μού εξηγεί, μιλώντας φωναχτά κοντά στο αυτί μου, τι υπάρχει εδώ κάτω. Από όσα μπορώ να ακούσω, καταλαβαίνω τα μισά. Η άνεση της κίνησής του μέσα στον σιδερένιο λαβύρινθο με τις μικροσκοπικές πόρτες είναι εντυπωσιακή! Δεν κοιτάζει σχεδόν καθόλου κάτω, όπως εμείς, που σε κάθε βήμα έχουμε τον νου μας μη βρεθούμε να κοιτάμε τις βίδες ανάποδα. 


Το μηχανοστάσιο είναι ένας άλλος κόσμος, παράλληλος. Είναι η καρδιά του πλοίου. Ανήλιαγος κόσμος διαρκούς επιτήρησης, εργασιών και μεγάλης ευθύνης. Περισσότερα από 15 άτομα δουλεύουν εδώ, κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, και εναλλάσσονται με βάρδιες, όπως και στα άλλα πόστα.Βγαίνοντας από το μηχανοστάσιο, είναι σαν να παίρνεις μια ανάσα και αναρωτιέσαι πόσες ώρες θα άντεχες εσύ να δουλέψεις με συνθήκες μεγάλης ευθύνης εδώ κάτω, με διαρκή εξαερισμό και υπερβολικό θόρυβο. Και για πόσο καιρό θα μπορούσες να το κάνεις. Εκείνοι, όμως, οι αφανείς του πληρώματος, καταφέρνουν και το κάνουν για χρόνια… Και αυτό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό από τις δύο γιγαντιαίες μηχανές που λειτουργούν ασταμάτητα. 


Συζητώντας με το πλήρωμα, ακούς και μαθαίνεις διάφορες ωραίες λέξεις της ναυτικής αργκό ή της τυπικής ναυτικής γλώσσας. Όπως οι χώροι ενδιαίτησης (είναι οι κλειστοί χώροι διαμονής, σίτισης και υγιεινής του πλοίου) ή τα γκαραζιάτικα (το έξτρα εισόδημα εκείνων που τακτοποιούν τα οχήματα στο γκαράζ). Κάθε επάγγελμα έχει την ιδιόλεκτό του. Στο μηχανοστάσιο λένε ότι όσο περισσότερη φασαρία έχει ένα σημείο στο καράβι, τόσο μεγαλύτερη είναι η ησυχία σου… 


Στην κουζίνα τα πράγματα είναι πιο ζεστά. Όπως όλα τα μέρη που έχουν πάνω στα τραπέζια ένα πιάτο φαγητό. Ο μάγειρας με τον βοηθό του φροντίζουν για τη σίτιση του προσωπικού, που αργά ή γρήγορα θα περάσει από εκεί μέσα στη μέρα περισσότερες από μία φορές. 
Η μικροκοινωνία του πλοίου δεν είναι η ίδια για όλους. Ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά. Ανάλογα με το πόστο και την ευθύνη που αυτό έχει. Από τη γέφυρα μέχρι το μηχανοστάσιο, υπάρχουν ενδιάμεσα κι άλλοι μικρόκοσμοι που πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά. Το λογιστήριο, η ρεσεψιόν, οι καμαρότοι… Για όλα αυτά υπάρχουν διακριτικά και βαθμοί που ορίζουν την ιεραρχία και τις αρμοδιότητες. Ο πλοίαρχος, ο Α' μηχανικός, ο Β' μηχανικός, ο Γ' μηχανικός, ο υποπλοίαρχος, ο δόκιμος, ο αρχιθαλαμηπόλος, ο θαλαμηπόλος, ο ηλεκτρολόγος, ο μάγειρας με τους βοηθούς του…


Ανάλογα με τα καράβια, τα δρομολόγια και γενικότερα τα μεγέθη, ο αριθμός των ναυτικών που χρειάζονται για να βγαίνουν οι βάρδιες αλλάζει. Η ζωή στα καράβια δεν είναι εύκολη. Μπορεί να σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας το διαρκές ταξίδι, αλλά όχι από τη μεριά του περιηγητή. Αυτό σημαίνει ότι πολλά από τα γοητευτικά στοιχεία του ταξιδιού παύουν να υπάρχουν και γίνεται συχνά μια ρουτίνα πολύ σκληρότερη από το 8ωρο στο γραφείο. Πληρώνεσαι καλά, αλλά ουσιαστικά έχεις ελάχιστο χρόνο να απολαύσεις μια «κανονική ζωή». Για όσους έχουν οικογένειες τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. 


Ο χρόνος με την οικογένεια λίγος και τα ωράρια μακριά από τα συνηθισμένα. «Είμαστε γονείς επισκέπτες», θα μου πει κάποιος, με όση πίκρα μπορεί να συγκρατήσει μιλώντας σε έναν άγνωστο.Η αντίθεση των επιβατών με το προσωπικό είναι έντονη. Οι επιβάτες βιώνουν τα πράγματα με άλλο τρόπο. Κάποιοι μιλάνε στα τηλέφωνά τους δυνατά, σαν να μην έχουν τίποτα να κρύψουν. Άλλοι έχουν ξαπλώσει, άλλοι είναι προσηλωμένοι στα κινητά τους, ρίχνοντας καμιά κλεφτή ματιά από τα τζάμια προς τα έξω, όταν δένουμε σε κάποιο λιμάνι. Μερικοί επιβιβάζονται για να πάνε από το ένα νησί στο άλλο χωρίς βαλίτσες, όπως μια ομάδα μαθητών που πήγαινε σε ποδοσφαιρικό αγώνα και θα επέστρεφε με το ίδιο πλοίο στον γυρισμό.


Φτάσαμε στον Πειραιά την ίδια μέρα, περίπου στις 23:30. Είχαμε ξεκινήσει από τις 7 το πρωί. Για εμάς το ταξίδι τελείωσε μόλις βγήκαμε από την πόρτα του πλοίου. Για τους ναυτικούς, όμως, το ταξίδι συνεχίζεται με την απαραίτητη καθαριότητα που πρέπει να γίνει, τις σημειώσεις, τα ημερολόγια και όλα όσα ορίζουν τα πρωτόκολλα στο πόστο του καθενός. Τα «ρολά» θα κατέβουν γύρω στις 12:30 και στις 5 θα πρέπει οι περισσότεροι να είναι στο πόδι για την επόμενη αναχώρηση στις 7. Ακόμα και κάποιοι που μένουν στην Αθήνα επιλέγουν να μείνουν μέσα στο πλοίο για να μη χάσουν χρόνο στη μετακίνηση. Αν έφταναν στο σπίτι τους 1:00-1:30 τη νύχτα, θα έπρεπε στις 4:00 να είναι στο πόδι. Όσοι δεν είναι από την Αθήνα έτσι κι αλλιώς δεν έχουν άλλη επιλογή. 


Η ζωή μέσα σε ένα πλοίο της γραμμής, και δη τον χειμώνα, έχει τις δικές της συμβάσεις μέσα στις συχνές φουρτούνες. Έχει άλλο περπάτημα. Εκείνο του πληρώματος που συνηθίζει να μη χάνει την ισορροπία του, συντονίζοντας το βήμα του με την κίνηση του κυματισμού. Είναι φορές που ο χρόνος μοιάζει ατελείωτος μέσα στην προκαθορισμένη ρουτίνα της βάρδιας. Έχει όμως τη διαρκή κίνηση και μαγικές εικόνες που δύσκολα βρίσκεις στις ρουτίνες της στεριάς. Δεν είναι λίγο να «χαιρετάς» κάθε μέρα τα νησιά – ακόμη κι αν δεν τα χαίρεσαι. Και αν η επιστροφή μοιάζει μακρινή, τουλάχιστον υπάρχει το ταξίδι. 

to synoro blog

Σε ρυθμούς καρναβαλιού θα κινηθεί σήμερα η Σέριφος , τιμώντας έτσι την τελευταία ημέρα των Αποκριών.



Σε ρυθμούς καρναβαλιού θα κινηθεί και σήμερα η Σέριφος , τιμώντας έτσι την τελευταία ημέρα των Αποκριών.


Σε διάφορες Δημοτικές Ενότητες του νησιού, στο λιμάνι -στην Χώρα -στα Χωριά πλήθος  καρναβαλιστές θα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, που συνδιοργανώνουν, πολιτιστικοί και καρναβαλικοί σύλλογοι, με την αμέριστη συμπαράσταση του Δήμου Σερίφου  και του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού Σερίφου .

Το έθιμο που χαρακτηρίζει  το νησί είναι το έθιμο της Καπετανίας, που γινόταν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και έχει τις ρίζες του στον απελευθερωτικό αγώνα. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο έθιμο, οι κάτοικοι του νησιού χωρίζονται σε δύο ομάδες και η κάθε μία ορίζει από έναν αρχηγό, τον Καπετάνιο. 


Ο Καπετάνιος της κάθε ομάδας οργανώνει τα μέλη της ομάδας του (συμπεριλαμβανομένων και των οργανοπαιχτών) και ουσιαστικά πολεμούν μεταξύ τους. Η μία ομάδα αναπαριστά τους Έλληνες και η άλλη τους εκάστοτε κατακτητές. 

Επίσης, το νησί γεμίζει μασκαράδες που κάνουν τη γύρα της Χώρας του νησιού, περνώντας πάντα από το Μοναστήρι των Ταξιαρχών.Βάλτε την καλύτερη σας διάθεση, μασκαρευτείτε και παρευρεθείτε 


 όλοι μαζί να διασκεδάσουμε και να απολαύσουμε και πάλι την ομορφιά της συμμετοχής και της παρέας.Η
 μικρή πατρίδα που συγκροτεί τον Ελληνισμό μέσα από το θεσμό της κοινότητας, που είναι ο κορμός της μεγάλης πατρίδας, του ΈθνουςΤο νησί  είναι η μικρή μας πατρίδα, 


Στο νησί  τα σπίτια είναι γνώριμα, και οι άνθρωποι σα να συγγενεύουν. Όλοι ξέρουν όλους, και τα τριγυρινά τους πράγματα. Άλλο από γειτονιές δεν υπάρχει. Καλή αποκριά και Καλή Σαρακοστή σε όλους και καλά να περάσετε 




Πηγή : φωτο 


Tzina Prokopiou


to synoro blog

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...