«Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα...»

φωτο Η. Μητροφάνης
Κι άξαφνα η μπουρού του καραβιού ενημερώνει τους ανυπόμονους επιβάτες πως ακόμα ένας προορισμός είναι γεγονός. Και μεμιάς από την Παράνοια της  πόλης βρίσκεσαι να περπατάς στο τσιμεντοστρωμένο λιμάνι του μικρού νησιού και ο αέρας να παίρνει τα μαλλιά σου κι εσύ να χαμογελάς αντιμνημονιακά  καθώς βλέπεις το καράβι ν’ αναχωρεί για το επόμενο νησί. Χαμογελάς γιατί σκέφτεσαι πως και τούτο το πάσχα σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί σε καλοδέχεται και σε περιμένει να το γνωρίσεις.

Ανοίγεις τον χάρτη και ψάχνεις να βρεις από πού θα ξεκινήσεις την αναζήτηση… διαβάζεις λίγες αράδες

 Μεταλλεία: Ορυχεία, στοές, ερειπωμένες εγκαταστάσεις, σκάλες φόρτωσης μεταλλευμάτων, είναι ό,τι έχουν απομείνει να θυμίζουν το μακρόχρονο και ταραγμένο παρελθόν που έχει -η άγονη μεν, πλούσια σε ορυκτά δε- Σέριφος. 72 παραλίες, μια γραφική Χώρα, λιγοστές υποδομές, είναι τα σημερινά όπλα του νησιού για να σαγηνεύσει τους επισκέπτες του – και τα καταφέρνει περίφημα.

κι ύστερα, σηκώνεις τα μάτια σου προς τα πάνω και τον κλείνεις απότομα. 

Γιατί μπροστά σου είναι όλοι οι προορισμοί ! Η Χώρα της Σερίφου .

Τα κάτασπρα σπιτάκια, τα πρώτα φύλα της μπουκαμβίλιας  μέσα στα άσπρα πιθάρια, τα μικρά μπαλκόνια με τα μακρόστενα, καφασωτά παράθυρα –να κρατούν έξω τον βοριά– κι οι ανηφοριές που πρέπει ν’ ανεβείς μέχρι να φτάσεις στη χώρα.

Γιατί όλα τα νησιά του Αιγαίου έχουν τις ανηφόρες τους, αφού οι ντόπιοι έχτιζαν τα χωριά τους μακριά από τη θάλασσα, για να προστατεύονται απ’ τους κουρσάρους και τους πειρατές. Και όλα τα νησιά έχουν και το δικό τους «Λιβάδι»! Μεγάλο, Μικρό, Πίσω, Δυτικό, Μέσα… όμως πάντα το «Λιβάδι» τους ακούμπαγε τη θάλασσα. 

φωτο Ν Ατλιδακης
Το «Λιβάδι της Σερίφου», τόπος ήπιος , με πολλά καλάμια  και γεμάτος ζωή , . Αλλά από το «Λιβάδι» έβλεπαν κάθε Μάρτη να ξεπροβάλλει η άνοιξη και να μυρίζει πασχαλιά και καλοκαίρι γιατί, όπως λέει και ο Μυριβήλης, «Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα...»

Σκέφτεσαι που να μείνω Χώρα η Λιβάδι αποφασίζεις να πιεις ένα καφέ και μετά βλέπουμε

Άνεμος ...εδώ είμαστε ωραίο μπαλκονάκι η θέα  απαράμιλλη
Στο νησί! Δε θέλει και πολύ ο νους να σαλπάρει...  
Δίπλα μου ένας καλοστεκούμενος  συνταξιούχος μου απευθύνει τον λόγο τραγουδώντας «Έμορφα που 'ν' τα έμορφα, κι ωραία τα ωραία,

κι απ' ούλα πιο 'μορφότερα είν' η καλή παρέα»

Μιας και κατέβηκες στο νησί μας  ένα σου λέω «Θάλασσα κλύζει πάντα των αθρώπων κακά» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ευριπίδης στην τραγωδία του Ιφιγένεια η εν Ταύροις, δηλαδή «η θάλασσα καθαρίζει όλα τα κακά των ανθρώπων». Γι᾽αυτό μην περιμένεις μέχρι το καλοκαίρι. Πέρασε κάποιες ώρες των πασχαλινών  διακοπών σου  κοντά στη θάλασσα και εκείνη θα σε  ανταμείψει.
Ευχαριστώ του απάντησα είναι η καλύτερη συμβουλή 
Α να ήρθε και το καφεδάκι
Πως πάνε τα πράγματα εδώ τον ρωτάω 
Η Σέριφος μας προσφέρει μια ευκαιρία να ζήσουμε μια ζωή που επικεντρώνεται στις βασικές μας  ανάγκες, ισορροπημένη, ακολουθώντας το ρυθμό της φύσης και με λιγότερο στρες.  Όμως, ας μη κάνουμε το λάθος  να χαρακτηρίσουμε αυτή την επιλογή ρομαντισμό ή αφέλεια. Τα άτομα που γνωρίζω εργάζονται σκληρά, γιατί η Σέριφος  δεν προσφέρει αυτή την καλή ζωή αβασάνιστα. 

Υπάρχουν αρκετοί  που ασχολούνται με τον τουρισμό νοικιάζουν δωμάτια  και προσπαθούν να τον αναπτύξουν με διάφορους τρόπους, όμως  χρειάζεται να . οργανώσουμε και  περιπάτους, που να δείχνουν με διαφορετική οπτική τα κρυφά διαμάντια του νησιού, όπως τους αμπελώνες του, όπου μπορεί κάποιος να δοκιμάσει ένα εξαιρετικής ποιότητας ντόπιο κρασί. 

Επίσης να  οργανώσουμε το περπάτημα στο βουνό, κάτι νέο για μερικούς καλοκαιρινούς τουρίστες, που ξέρουν μόνο τις ηλιόλουστες παραλίες και αγνοούν τις δυνατότητες μιας βόλτας στο εσωτερικό του νησιού ή τις χαρές που προσφέρουν τα πανάρχαια μονοπάτια που με το ζόρι  συντηρούνται και να τα προβάλουμε . 

Κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Σέριφο έναν παράδεισο της γεύσης, ανοίγοντας μικρά εστιατόρια που προσφέρουν  μενού με παραδοσιακές συνταγές. Κάποιοι άλλοι επικεντρώνονται σε βιολογικές  καλλιέργειες, παράγουν εξαιρετικά κρασιά, λαχανικά, φρούτα και μέλι. 

Τέλος,  μερικοί ξεκινούν μικρές επιχειρήσεις για την παραγωγή και πώληση καλλυντικών, κεραμικών κλπ.Δραστηριότητες, που θεωρούνται «συνηθισμένες» στην Ευρώπη παίρνουν μια διαφορετική προοπτική σε μια χώρα που έχει «στεγνώσει» από την οικονομική κρίση. Σωστά 

Σωστά του λέω 

Η Σέριφος μοιάζει σαν το κουτί των θησαυρών για τα δημιουργικά άτομα. Συγκεντρώνει έναν μεγάλο αριθμό κινηματογραφιστών, φωτογράφων και ζωγράφων, οι οποίοι εμπνέονται από την ατμόσφαιρα του νησιού και προσπαθούν να τη συλλάβουν ο καθένας με τον τρόπο του. Συναντάει επίσης κάποιος ποιητές και συγγραφείς, που βρίσκουν τη δημιουργική τους έμπνευση στις ακτές της Σερίφου. Υπάρχουν ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί, που ανακαλύπτουν μεγάλη ποικιλία γεγονότων στις ιστορίες που αφηγούνται οι γέροντες του νησιού και μπορούν να τις εξερευνήσουν και να τις προσαρμόσουν για το μοντέρνο κοινό. 

Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, αυτές οι καλλιτεχνικές παρουσιάσεις στοχεύουν στο να αποκαλύψουν και να συντηρήσουν την αυθεντικότητα, την ομορφιά και την μοναδικότητα του νησιού και όχι να τα εκμεταλλευτούν για ποταπούς διαφημιστικούς  λόγους.  

Ο καλοσυνάτος αυτός κύριος έφυγε μετά από λίγο και με κέρασε και τον καφέ αφού μου ευχήθηκε καλό Πάσχα  

Έμεινα αρκετή ώρα να αγναντεύω την πανέμορφη χώρα το απέραντο μπλε, ουρανού και θάλασσας, τα ανεμοδαρμένα  βουνά, και την χρυσοκίτρινη μεγάλη αμμουδιά  με τα γερτά από τον άνεμο αλμυρίκια,  τα μικρά σπίτια  που λάμπουν κάτασπρα μέσα στην απλότητά τους

Οι Κυκλάδες για μένα δεν είναι φυγή, είναι επιστροφή. Επιστροφή στον εαυτό μoυ. Επιστροφή εκεί όπου χιλιάδες χρόνια πριν άρχισαν τα πάντα. Επιστροφή στη ρίζα της ατομικής μου ύπαρξης. 

Ναι, αυτό είναι το δικό μου Αιγαίο.

Πηγή :